Musea zijn
fantastisch. Je bezoekt een schatkamer vol wonderlijk werk waarmee je moeiteloos
naar onbekende tijden en werelden reist. Als herboren kom je er weer uit.
Onbeperkt reizen voor slechts €50,- per jaar. Lang leve de museumjaarkaart,
daar kan geen touroperator tegenop.
Musea zijn
rampzalig. Vanwege bovengenoemde effecten trekken ze medereizigers aan die er eigen
manieren op nahouden als veel praten, door het beeld lopen en het allerergst: ongegeneerd
bellen. ‘Hey hallo! Nee, ik sta nu in het Stedelijk! Bla bla bla!’ Daarbij
wordt huidige kunst niet zelden voorzien van een auditief aspect, dat je het hele
museumbezoek achterna galmt.
Om als
fijngevoelige ziel toch als herboren terug te komen van je ontdekkingsreis wat
tips:
1.
Reis alleen. Geloof me, dat went. Mensen beschikken over een natuurlijke
neiging tot delen. Hallo mening, geschiedenis, techniek en theorie: vaarwel
eigen beleving.
2.
Begeef je als een spookrijder tegen het verkeer in. Dat voorkomt vertrouwdheid met
je medereizigers en het onvermijdelijk daaropvolgende (want zie neiging bij 1) sociale
gebabbel.
3. Ga zonder
verwachtingen. Dacht je dat Columbus vooraf wist wat hij ging zien? Nou dan. Struin
rond alsof je in de supermarkt iets voor het avondeten haalt, maar je weet nog
niet waar je zin in hebt. Kijk vluchtig om je heen (naar de werken, nooit
oogcontact maken met soortgenoten) en zodra je een klik voelt, loop je er doelgericht
op af en laat het gebeuren.
4. Focus. Met
een beetje concentratie van jouw kant lukt het een meesterwerk wel om je volledig
in beslag te nemen zodat je de buitenwereld kunt negeren. Je voelt het vanzelf
als de betovering over is. Het aantal betoveringen dat een mens aankan op een
dag is trouwens beperkt. Op is op.
5. Laat
stromen die tranen. Dat lucht lekker op. Ontdekte laatst Violin van Pablo
Picasso. Baf. Raak. Aan de grond genageld. Na 38 jaar oefening gaat het huilen
inmiddels vrij geruisloos, zonder hysterische uithalen.
6. Beste tip
voor het laatst: een stilte producerende koptelefoon. Aangezien de halve
wereldbevolking zich tegenwoordig met een koptelefoon door het leven begeeft,
ziet het er niet eens vreemd uit. Met mijn budget hou ik het bij ouderwetse
oordopjes. Ook prima.
En zo struin je,
tegen de stroom in, ontvankelijk en toch geconcentreerd, met je blik op
oneindig, in je eigen auditieve coconnetje door een museum. Zouden meer mensen
moeten doen.
