huisgenoot 2014

hij heeft het rijk alleen van vrijdag tot maandagavond

niet dat ik er iets van zie

maar toen ik weg was -

de gordijnen gesloten waren

en alle deuren open -

is hij vast

in iedere kamer

in iedere hoek

geweest

tot ik thuiskom

de deuren dicht doe

en weer open

de gordijnen open

de muziek aan

spullen verplaats

spullen neerkwak

mezelf verplaats

in iedere kamer

niet in iedere hoek

maar toch

wel in iedere kamer

geërgerd schiet hij langs me heen

de keuken in

dan rent hij naar de logeerkamer

– waar geen bed staat maar wel drie kasten

en een ezel –

waar hij zich verstopt

achter een kast

zenuwlijer

ik doe de deur achter hem dicht

en nu

steeds als ik de logeerkamer inloop

heb ik het gevoel

dat ik zijn kamer binnenkom

dat ik hem stoor

want wie zegt

dat deze kamers

tussen deze stenen

mij toebehoren

omdat ik en een meneer

toevallig ooit op een dag

op een blaadje papier

een krabbel hebben gezet

huisgenoot 2000

etage voor twee

de douche in de keuken

naast het gasfornuis

als het hard regent

staat er een pan met een spons

in mijn slaapkamer

doordeweek geen bier

daarvan worden we te dik

witte wijn kan wel

als ik binnen kom

en de trap oploop, hoort zij

hoe ik me dan voel

ze laat me alleen

of komt met bier naar mijn kamer

soms ook doordeweek

nood breekt wet vindt ze

ze is een wijze vriendin

ik heb best vaak nood

huisgenoten 1997

Mijn kamer is dertig vierkante meter en heeft een bordeauxrode houten vloer en warm gele gordijnen.

De postbode woont op mijn verdieping, hij sorteert dagelijks alle post in de grote hal, - waar vroeger nog geen hal was maar een doorgang voor de paardenkoets naar de binnenplaats, waar nu geen binnenplaats is maar een brandnetelveld en zes open garages, waar een zwerver slaapt die me groet als ik ’s ochtends mijn fiets pak en die me in de stadsbus een slok uit zijn fles aanbiedt– de postbode noemt mij jonge deerne. De postbode heeft halverwege de eerste en de tweede verdieping een wc. Soms haalt hij het maar vaker niet, dan valt er een drol uit zijn broekspijp op de trap.

Naast mij woont een andere bejaarde man die natte zoenen op je wang geeft met oud en nieuw en alle andere gelegenheden waarbij zoenen geoorloofd is. Hij leert me dat ik niet alle aardappeltjes een voor een met een vork hoef om te draaien als ik ze bak. We geven een feest, halen balen stro in huis en doen de peukentest: een brandend exemplaar in de strobaal dooft direct door zuurstofgebrek. Dus het kan wel vinden wij. Hij vind het gevaarlijk. Jaren later wordt hij gepakt voor pedofilie. Ik vond hem nooit gevaarlijk

Op een dag ligt de postbode in de wc, voorover gevallen met zijn hoofd klem tussen de muur en de pot. Er wordt naar mijn bejaarde buurman geroepen: ‘Bel 112! De postbode ligt dood in de wc!’ De bejaarde buurman ontdekt ’s avonds dat het zijn buurman betreft en niet een medewerker van de PTT.

Vanuit mijn hoogslaper kijk ik uit op de kerkklok, het houtwerk is bordeauxrood en de lampjes zijn ’s avonds net zo geel als mijn gordijnen.

Gedichtenkoffer....doe een grabbel en ik babbel

Gedichtenkoffer

Doe een grabbel en ik babbel :-)

Over eten, dieren en natuurlijk de liefde. En sprookjes voor jong en oud over de boswachter en de belastinginspecteur, de fazant op zoek naar trammelant, koning vissenstaart en nog veel meer.

Meer weten? Mail  of stuur een facebookberichtje




v

foto: vakantiekiekje

Waarom de kwal prikt

Vroeger kon de kwal vliegen. Hij had een mandje met vuurvliegjes onder zich hangen en die deden aan vliegen op de plaats. Door het vuur dat zij maakten steeg de kwal tot ongekende hoogten en zo reisde hij de hele wereld over. Hij zag bergen, woestijnen, dook over boomtoppen in de jungle en vloog over meren en zeeën.

Op een dag vloog de kwal met zijn vuurvliegjes richting de Noordpool. De kwal zag het prachtige noorderlicht en koerste erop af. De vuurvliegjes kregen het koud en smeekten: ‘toe nou Kwal, keer toch om!’ Maar de kwal was betoverd door het licht, hij maande de vuurvliegjes tot stilte en dwong ze door te vliegen.

Het ene na het andere vuurvliegje doofde door extreme kou en uitputting. De kwal zakte lager en lager en zag zich steeds verder verwijderd raken van het noorderlicht en hij werd enorm prikkelbaar. Toen het laatste vuurvliegje doofde, landde de kwal met al zijn touwen, maar zonder mandje vuurvliegjes, in zee. Het enige dat hem restte was meedeinen met de golven en al wie hij tegenkwam op zijn weg zijn prikkelbaarheid laten voelen.

En zo komt het dat kwallen prikken.

foto's: etende libelle

foto's: water en loopoverwaterbeestje

foto's: waterbomen

Sprookje: kiddels

de kabouters wonen in een huis van kaarten

limonade komt uit een gaatje in de wand

heb je al enig idee waar je bent beland?

uit de kranen komt heerlijke chocolade

en de meubels zijn van koekjes van Verkade

op het dak zitten rode spikkels

en het gras ligt vol met kiddels

wat? weet je niet wat dat zijn?

proef maar eens dat is reuzefijn

van die zoete kiddels ga je vliegen

nee echt, kom nou, ik sta niet te liegen

ze werken zeker wel een uur of tien

dus je kan echt reuzeveel gaan zien

ik zou wel de wind willen zijn

al die ruimte lijkt me zo fijn

een concert van ruis en ritsel

net zo mooi als Wladivitsel

blazend door de blaadjes van de bomen

zuchtend laat ik rokjes omhoog komen

vooral die van de mooie meisjes

jongens fluiten dan de fijnste wijsjes

ik zou blazen in zeilen van boten

en ze hoog aan de wind vooruit stoten

verkoeling geven als het heet is

maar soms gaat het ook een beetje mis

ik kan stormen met donder en regen

hagelen en jagen over paden en wegen              

waaiend over een warme zee

neem ik in mijn kielzog een orkaan mee

soms blaas ik een wolk de bergen in

als het sneeuwt heb ik zo’n goede zin

alles zo stil, prachtig en wit

tot ik na al die kou zin heb in pit

dan vlieg ik maar snel naar het zuiden

om daar de Mistral in te luiden

surfers vliegen over golven in zee

en ik, ik blaas overal flink hard  in mee

maar ben je zo hoog niet meer in je sas

neem in dat geval snel een hapje gras

dan sta je meteen weer op de grond

of je landt zachtjes op je kont

foto: madeliefje

foto: avondlucht

foto: rupsen

foto: voor de onweersbui

foto's: ooievaar in gevaar

foto: voorjaarspaddenstoel

foto: bloesem

Waarom

‘Waarom?’ ‘Waarom?’ ‘Waarom?’ ‘Waarom?’ Waarom?’ ‘Waarom?’ ‘Waarom?’, klinkt een peuterstem. Een jongen van een jaar of negen loopt het hofje uit en blijft op de hoek vertwijfeld staan.

Deze zonnige ochtend fluiten de vogels als nooit te voren, maakt een dikke hommel zijn eerste vlucht en spelen de kinderen buiten. Dit alles als vooraankondiging van het jaarlijks wonder dat zich straks gaat voltrekken: lente. Ik verlang al naar het ruisen van de nieuwe blaadjes aan de bomen.

‘Waarom, waarom ga je weg Maarten?’, roept de peuter nu wanhopig. Maarten staart naar zijn schoenen en zegt vriendelijk; ‘omdat ik het wil’. Hij draait zich om, zwaait nog even, zegt lief; ‘doei Saartje!’ en loopt dan kalm de hoek om. Hartverscheurend klinkt het: ‘Waarom?’ ‘Waarom?’ ‘Waarom?’ Maarten loopt verder tot de volgende hoek en zet het dan op een rennen.

 

 

 

 

 

foto's Markdal: blad in water

fotogedicht Zeeland

 

wind suist langs mijn oren

fiets mijn schaduw naar voren

 

grote hompen klei

in omgeploegd land

 

ik stop

sta in Zeeland onder een stolp

van stilte

en zwaartekracht

 

 

 

Weet wat je eet

Na een paar biertjes, vergezeld van zeer dieronvriendelijke en onverantwoorde gehaktballetjes die waarschijnlijk en gelukkig minder vlees bevatten dan de naam doet vermoeden, besluit ik mijn ongebruikelijk niet biologisch en huisgemaakt eetavontuur voort te zetten. Op het station waar ik moet overstappen koop ik een gevulde koek.

Mijn lichtelijk aangeschoten hoofd verheugt zich op een hap in een lauwwarme koek die een uurtje gelden uit de oven kwam, met een licht krokante maar toch zachte korst. Gevolgd door een smeuïge substantie met de specifieke bitterzoete smaak van amandelspijs. Ik zet mijn tanden in de goudkleurige korst, die helaas de textuur van nat karton heeft, en de zoete chemische smaak van fabriekskoek vult mijn mond.

Terwijl mijn tanden de koek vermalen, lees ik op de ingrediëntenlijst dat ik vandaag meer groente binnenkrijg dan gedacht. Ik blijk namelijk gesuikerde witte bonen en sojabonen weg te kauwen. Naast bonen en stabilisator bestaat de koek vooral uit aardappelzetmeel. Met als klap op de vuurpijl de kleurstof caroteen. Ik zit dus gewoon gezoete hutspot te eten, vermomd als gevulde koek. Gelukkig zit er ook nog 14%  echte roomboter in.

 

foto's Ooijpolder

Citaat Roald Dahl over het jaarlijks feestmaal met zijn grootouders in Noorwegen

Even wegdromen bij een citaat uit Boy van Roald Dahl over het jaarlijks feestmaal met zijn grootouders in Noorwegen:

 

'Het eten dat we voorgezet kregen, was altijd hetzelfde. Dit was een Noorse familie, en voor Noren is het beste eten dat er bestaat, vis. En wanneer ik vis zeg, bedoel ik niet het soort vis dat jij en ik bij de visboer kopen. Zij bedoelen verse vis, vis die nog geen vierentwintig uur daarvoor is gevangen en niet bevroren is geweest of gekoeld op ijs. Ik ben het met ze eens dat de enige juiste manier om zulke vis klaar te maken, pocheren is, en dat is wat ze doen met de mooiste exemplaren. En Noren, tussen twee haakjes, eten ook altijd het vel van de gekookte vis, dat nog het lekkerst smaakt van de hele vis, naar zij zeggen.

    Dus begon dit grote feestmaal natuurlijk met vis. Een reusachtige vis, een bot zo groot als een dienblad en zo dik als je arm, werd op tafel gezet. De huid aan de bovenkant was bijna zwart en zat vol helder oranje vlekken. Natuurlijk was hij volmaakt gepocheerd. Grote witte brokken werden uit deze vis gesneden en op onze borden gelegd en daarbij kregen we hollandaisesaus en gekookte nieuwe aardappels. Verder niets. En jeminee, wat was dat zalig!

     Zodra de resten van de vis warden weggehaald, werd een enorme rotsachtige berg van eigengemaakt ijs binnengebracht. Behalve dat dit het romigste ijs ter wereld was, was de smaak onvergetelijk. Er zaten duizenden kleine schilfers knapperige gebrande suiker doorheen (Noren noemen dat krokan) en daardoor smolt het niet zomaar weg in je mond zoals gewoon ijs. Als je erop kauwde dan knisperde het en de smaak was zo verrukkelijk dat je er dagen later nog van droomde.'

 

 

 

foto's Vlissingen