Na een paar biertjes, vergezeld van zeer dieronvriendelijke en onverantwoorde gehaktballetjes die waarschijnlijk en gelukkig minder vlees bevatten dan de naam doet vermoeden, besluit ik mijn ongebruikelijk niet biologisch en huisgemaakt eetavontuur voort te zetten. Op het station waar ik moet overstappen koop ik een gevulde koek.
Mijn lichtelijk aangeschoten hoofd verheugt zich op een hap in een
lauwwarme koek die een uurtje gelden uit de oven kwam, met een licht krokante
maar toch zachte korst. Gevolgd door een smeuïge substantie met de specifieke
bitterzoete smaak van amandelspijs. Ik zet mijn tanden in de goudkleurige
korst, die helaas de textuur van nat karton heeft, en de zoete chemische smaak
van fabriekskoek vult mijn mond.
Terwijl mijn tanden de koek vermalen, lees ik op de ingrediëntenlijst dat
ik vandaag meer groente binnenkrijg dan gedacht. Ik blijk namelijk gesuikerde
witte bonen en sojabonen weg te kauwen. Naast bonen en stabilisator bestaat de
koek vooral uit aardappelzetmeel. Met als klap op de vuurpijl de kleurstof
caroteen. Ik zit dus gewoon gezoete hutspot te eten, vermomd als gevulde koek.
Gelukkig zit er ook nog 14% echte roomboter in.
