dinsdag 19 mei 2015

gedicht: papa

hij voelt de temperatuur van het water
koud
te koud
voor dat kleine lijfje

hij weet het
hij doet het
hij laat haar erin zakken
hij ziet haar
hij hoort haar
voelt dat hij leeft

en toch
toch ook niet
in een vacuuum gezogen
alle geluid uit zijn oren
alle zuurstof uit zijn hersenen

tot de klink van de badkamerdeur
naar beneden gaat

alle bloed stroomt
pulserend door zijn aderen
naar zijn hoofd

helder
alles heel helder
het gegil
het gespartel in het water