Bekentenis: ik ben verliefd op Jack van een paar deuren
verderop. Hij is van het type stoere macho, maar ondanks al zijn bravoure
draalt en draait hij wel erg lief om me heen. Daar smelt mijn vrouwenhart van.
Zijn aanraking is speels en tegelijkertijd heeft het iets dwingends. Weet je,
eigenlijk wil hij gewoon te graag. Dat is zo schattig.
Als ik de straat in kom, doet hij net of hij mij niet
ziet en ik doe hetzelfde. Terwijl ik natuurlijk wel door heb dat hij me achter
de bosjes langs voorbij rent en zich achter het muurtje bij de voordeur van de
flat verstopt. Tot ik daar langs loop en hij met vier poten in de lucht
tevoorschijn springt, nog net niet “TADAA!” roepend. Waarna hij me spinnend in
de armen valt. We hebben echt iets bijzonders. Dacht ik.
Laatst vergezelde Jack me na een kroel- en stoeisessie naar
de afvalcontainers aan het eind van de straat. Kijk, dan is het echt dik aan
als je samen het vuilnis wegbrengt. Maar toen parkeerde er een dikke Range Rover.
Er stapte een man uit en die liep langs de bosjes naar het muurtje bij de
voordeur. Jack aarzelde geen seconde, keerde zich om, schoot achter de bosjes langs en sprong met
vier poten in de lucht tevoorschijn toen de man het muurtje passeerde. Ik liep in
mijn eentje verder naar de afvalcontainers, smeet de vuilniszak erin en gooide
met een harde knal de klep dicht.
