fotogedicht Zeeland

 

wind suist langs mijn oren

fiets mijn schaduw naar voren

 

grote hompen klei

in omgeploegd land

 

ik stop

sta in Zeeland onder een stolp

van stilte

en zwaartekracht

 

 

 

Weet wat je eet

Na een paar biertjes, vergezeld van zeer dieronvriendelijke en onverantwoorde gehaktballetjes die waarschijnlijk en gelukkig minder vlees bevatten dan de naam doet vermoeden, besluit ik mijn ongebruikelijk niet biologisch en huisgemaakt eetavontuur voort te zetten. Op het station waar ik moet overstappen koop ik een gevulde koek.

Mijn lichtelijk aangeschoten hoofd verheugt zich op een hap in een lauwwarme koek die een uurtje gelden uit de oven kwam, met een licht krokante maar toch zachte korst. Gevolgd door een smeuïge substantie met de specifieke bitterzoete smaak van amandelspijs. Ik zet mijn tanden in de goudkleurige korst, die helaas de textuur van nat karton heeft, en de zoete chemische smaak van fabriekskoek vult mijn mond.

Terwijl mijn tanden de koek vermalen, lees ik op de ingrediëntenlijst dat ik vandaag meer groente binnenkrijg dan gedacht. Ik blijk namelijk gesuikerde witte bonen en sojabonen weg te kauwen. Naast bonen en stabilisator bestaat de koek vooral uit aardappelzetmeel. Met als klap op de vuurpijl de kleurstof caroteen. Ik zit dus gewoon gezoete hutspot te eten, vermomd als gevulde koek. Gelukkig zit er ook nog 14%  echte roomboter in.

 

foto's Ooijpolder