Dag 1 – 23 januari 1945
* Rotterdam * -8 tot -1 gr
C.& sneeuw * 55 km fiets, 1x lekke band * boterham uit vuistje en 2 koppen
soep * damespension aan de Oude Gracht te Utrecht *
Dag 1 – 10
februari 2016
* Dongen * 2 tot
8 gr C.& motregen * trein en 20 km fiets * boterhammen, chocola, goulash,
kwark, frambozenjam en geroosterde kokosvlokken * logeerkamer tante Joke en oom Frans in Cappelle aan den IJssel *
Mijn besluit om
de hongertocht van (oud)tantes Mien en Marie na te fietsen is zo gemaakt. Erik,
mijn prins met de witte fiat, komt me redden als het nodig is, op het werk zijn
alle dagen zo geruild. Onderweg ben ik welkom bij familie en 'Vrienden op de
Fiets' -adressen (VoF adres). En het
belangrijkste: het is geen oorlog en ik heb geen honger.
Opa:
Ah, dus zo reis je
tegenwoordig met de fiets in de trein. Die jongen heeft een plat boekje vast
met zwarte leren omslag, zou dat de bijbel van tegenwoordig zijn? Hij leest het
heel geconcentreerd, maar wat zit hij toch met zijn vinger over de pagina te
vegen en waarom slaat hij die bladzijde niet om? Veel mensen hebben draadjes
die van hun boekje naar hun oren gaan. Ik vind het maar vreemd hoor. En waar
zijn die asbakken in de trein gebeleven en hoezo mag ik hier mijn pijp niet opsteken?! Trouwens, wat maken die dingen weinig herrie
en wat gaat ie toch hard.
Oudtantes:
Oh kijk, ze stapt uit in
Rotterdam en fietst naar ons ouderlijk huis. Ojee, geen stadskind, overdonderd
door het drukke verkeer en ze vergeet op de straatnamen op haar briefje te
letten. Je had HIER rechts gemoeten! Nou ja, ze zal het wel vinden hoor.
Och kijk, ze heeft het in de
gaten en fietst zo op onze oude kerk af. Nu weet ze het weer. Ja, daar is ze: 1e
Pijnackerstraat 110. Hup foto maken en meteen weer door, zo doen ze dat
tegenwoordig. Niet even voelen aan de stenen waar wij ook aan zaten, niet even
aanbellen om te vragen of ze naar binnen mag. Ze heeft dan misschien geen
smartphone, maar verder behoort ze net zo goed tot de snelle generatie.
