scheurkalenderwijsheid: vreugde

gedicht: De Pont

gele gang

smal

door peertje verlicht

geurvlaag zoetzwoel

matte stilte

wang tegen koele wand

van bijenwas

 

groene kamer

rust

ruimte laaft

glimmend geschakeerde tegels

 

donkere box

omhult

onmetelijke akoestiek

mond maakt

waterdruppels

sirenen

diffuus violet licht

lokt

 

buiten bloeit

de tuin

open

 

 

 

 

 

 

foto's: eendjes in het water

 

blogbericht: Identiteit

In Volkskrant Magazine lees ik een citaat van Paul Verhaeghe, een  Belgisch hoogleraar klinische psychologie: ‘identiteit is datgene wat een ander op jouw lijf schrijft’.

Mijn eerste reactie: kom nou, dat maakt een mens wel erg kwetsbaar en beïnvloedbaar. En al voel ik me regelmatig een roerloos vlot op open zee, ik geloof toch graag dat ik autonoom, authentiek en identiteitvast ben. Identiteit is toch wie je in wezen bent? Kijk, Van Dale zegt het ook: ‘iemands eigenschappen; aard, inborst.’ Wanneer je onvoldoende naar je eigen aard leeft, dan belandt je vroeg of laat in een identiteitscrisis. En als je daarin belandt, ik spreek uit ervaring, dan is de vraag die je je moet stellen: wie ben ik? En niet: wat vindt die ander dat ik ben.

Ik denk dat wanneer jij leeft naar je aard en je mensen om je heen vindt die je verbinden met wat jou op het lijf geschreven is, dat je dan kan zijn wie je in wezen bent.

foto's: Markdalschatten in de ochtend

afvalstilleven op aanrecht

droombeeldfragmenten

foto's: textiel in Breda's Museum

Elizabeth I - Amelia Leigh

 

Johanna Schweizer

Johanna Schweizer

                                                                      Johanna Schweizer

 

blogbericht: Bootjesdag

Vannacht lag ik op een deinend bed, de kou van onder optrekkend tot in mijn botten. Ik bekeek de binnenzijde van het houten geraamte, lijkend op een onderwaterschip, boven mij.

Vanochtend passeerde ik de platbodem uit 1913, waar ik als kind op een drumstel mocht rammen en de marimba mocht laten galmen. Waar de geur van vocht en olie me tegemoet kwam als ik vanaf het dek het trapje naar binnen afdaalde. Nog steeds, wanneer ik die bedompte mix ergens ruik, maakt mijn hart een jubelsprongetje. De boot waar de spinnen zich ’s avonds vanaf het plafond in de badkamer naar beneden lieten zakken.

Vanmiddag meerde een volwassen playmobielboot aan, de zon bescheen de kleuren rood en geel die onwaarschijnlijk fel afstaken tegen de strakblauwe lucht. De eerste vlinder van dit jaar, oranje met bruine stippen, landde op het gangboord van een vrachtschip. Twee gele kano’s peddelden langs.